Czy dawać folię na piankę pur?

Niezależnie od tego, czy buduje się dom jednorodzinny, czy obiekt kubaturowy, trzeba wziąć pod uwagę fakt, że w każdym budynku, w którym przebywają ludzie, wytwarza się para wodna, która może zamieniać się w wodę. Warto zatem zadbać o odpowiednią paroizolację. W jaki sposób to zrobić? Zapraszamy do lektury!

Zacznijmy od tego, że właściwości chemiczne pary wodnej sprawiają, że przemieszcza się ona z pomieszczeń ciepłych w stronę miejsc o niższej temperaturze — najczęściej jest to zewnętrze budynku. W zależności od tego, na jaką przegrodę pomiędzy tymi dwoma miejscami natrafi, przenika ją z określoną prędkością. Jest ona zależna od współczynnika dyfuzji pary wodnej. Jeżeli para przemieszcza się zbyt szybko, może się ona skroplić, czyli przejść ze stanu gazowego w stan płynny, który może powodować uszkodzenia ścian, stropów czy nawet dachu.

W miejscach, w których para może się skraplać, stosuje się materiał, który ma za zadanie zatrzymanie jej wewnątrz. Elementem tym — najczęściej — jest folia paroizolacyjna. Używa się jej przede wszystkim w przegrodach zewnętrznych tj. ściany, dachy. W tych, znajdujących się wewnątrz budynku, folia nie jest konieczna, natomiast dobrze jest użyć jej przy obudowie łazienki. W przypadku budownictwa szkieletowego musi ona znajdować się w ścianach zewnętrznych.

Struktura folii paroizolacyjnej uniemożliwia zapewnienie stuprocentowego zatrzymania przesiąkania wilgoci. W zależności od wybranego producenta i rodzaju, jej paroprzepuszczalność oscyluje wokół 0,5 g/m²/dobę. Wartość ta oznacza, że w ciągu 24 godzin, przez 1 m², przedostało się 0,5 g wody.

W sklepach można znaleźć aż 4 rodzaje folii:

• wykonane z polietylenu
  
• wykonane z polipropylenu,
  
• membrana o zmiennym oporze dyfuzyjnym (również wykonana z polipropylenu),
  
• ekrany termoizolacyjne o warstwowej budowie.
  
  

Tak rodzajów, jak i producentów folii izolacyjnej na rynku jest zatrzęsienie. Jest ona ważna szczególnie w przypadku ocieplenia budynku wełną mineralną. Ma ona to do siebie, że nasiąka wilgocią i traci swoje właściwości izolacyjne. Przy wyborze ocieplania obiektu pianką PUR, sprawa jest znacznie mniej skomplikowana, ale o tym — dalej.

Często spotyka się wymienne stosowanie określeń folia paroizolacyjna i folia paroprzepuszczalna. Jest to jednak błąd — różnią się przeznaczeniem, właściwościami oraz sposobem montażu. Folia paroprzepuszczalna montowana jest na zewnątrz krokwi, podczas gdy folię paroizolacyjną montuje się od wewnątrz. Kolejną różnicą jest to, że folia paroprzepuszczalna — jak sama nazwa wskazuje — pozwala na odprowadzenie nadmiaru pary (wilgoci) na zewnątrz budynku. Spełnia ona również funkcję prowizorycznego pokrycia dachowego. Osłania wnętrze obiektu przed wiatrem i wodą. Nazywa się ją również folią wstępnego krycia lub membraną dachową.

Folia paroizolacyjna sprzedawana jest w dużych rolkach. Po zakupie należy ją dociąć do wymiaru obszaru, który będzie nią pokryty. Sam montaż musi przebiegać zgodnie z zaleceniami producenta. Jest to konieczne, ponieważ złe ułożenie może doprowadzić do tworzenia się nieszczelności w miejscach zakładek i styków z elementami budynku.

Wszystkie miejsca, w których występuje nieszczelność, należy połączyć specjalistyczną taśmą dwustronną. Łącząc folię ze ścianami szczytowymi czy kominem używa się taśmy rozprężnej. Aby docisnąć folię, należy przybić do niej listwę dociskową.

Odpowiadając na pytanie, jak układać folię paroizolacyjną na poddaszu, nie można nie wspomnieć o zachowaniu kontrolowanego przepływu powietrza. W tym celu należy pozostawić szczelinę wentylacyjną.

Folie montuje się pomiędzy ociepleniem poddasza a obudową z płyt kartonowo-gipsowych.

Dzisiaj, najlepszym rozwiązaniem na rynku w dziedzinie ociepleń budynków jest metoda natryskowego ocieplania pianką PUR.

Najczęściej, do ocieplania poddaszy używa się pianki otwarto-komórkowej, której jedną z zalet jest to, że przepuszcza parę wodną. Potocznie możemy powiedzieć, że pianka poliuretanowa oddycha. Równie ważne jest to, że tworzywa poliuretanowe nie chłoną wody. W przeciwieństwie do wełny mineralnej, szybko wysycha, dzięki czemu niestraszna jej nawet nie do końca wyschnięta więźba dachowa — pianka PUR ma co najmniej trzy razy mniejszą prędkość dyfuzji pary wodnej. Te właściwości pomogą zadecydować, czy folia na piankę PUR to konieczność, czy tylko dodatkowe zabezpieczenie.

Brak folii paroizolacyjnej na poddaszu może zrekompensować już 15-centymetrowa warstwa piany otwartokomórkowej. Warunkiem jest jednak zastosowanie wysokiej jakości pianki PUR. Pianka ICYNENE, której używamy w DIPAM, jest jedną z najlepszych dostępnych na rynku. Dzięki najnowszym rozwiązaniom technologicznym nie trzeba się już martwić o potencjalne zawilgocenie ocieplenia, a w efekcie rozwój niepożądanych drobnoustrojów w warstwie termoizolacyjnej, co jest częstym problemem w przypadku tradycyjnych rozwiązań takich jak wełna mineralna.

Odpowiadając na tytułowe pytanie, nie trzeba dawać folii paroizolacyjnej na piankę PUR, ale warto zamontować folię paroprzepuszczalną. Połączenie tych dwóch materiałów daje poczucie bezpieczeństwa także w przypadku niepodziewanych uszkodzeń pokrycia dachowego. Folia paroizolacyjna wraz z pianką będą stanowić wystarczające zabezpieczenie do czasu naprawy dachówki.

Jeżeli masz jakiekolwiek pytania związane z ocieplaniem budynków — skontaktuj się z nami!